μην ξεχάσεις
των ματιών μου την απλή μορφή
και το χαμόγελο που κύκλωνε
τους ίσκιους των δικών σου
Μην ξεχάσεις κι εκείνη τη φωνή
την ώρα που σταμάτησε ο χρόνος
Σαν έφυγες να μπεις στη γη -
κι ο ήλιος έδυσε με μιας,
έμεινε η μορφή σου
μέσα μου να παίζει με τη θλίψη,
σαν ρυτίδα στην ψυχή,
τον πεθαμένο χρόνο μου να χαρακώνει
Μανώλης Μεσσήνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου