Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Επτά ποιήματα για μιαν αγάπη



ΣΗΜΕΙΑ

Το σώμα μου περισπωμένη πάνω στο δικό σου
Τα χέρια σου παρένθεση στο χώρο
Κι η ανάσα μας ένα θαυμαστικό.
Θέλω να διαρκέσει, σβήσε την τελεία
Ή μάλλον βάλε κι άλλες δυο,
Ν’ αποσιωπήσουν τον παράδεισό μου.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΑΓΑΠΗ
(σονέτο για μιαν αγάπη)

Δεν την πιστεύεις την αγάπη μου, αγάπη,
Κι είναι νωρίς, μου λες, για τέτοια λόγια
Άλλα όμως είναι της καρδιάς μου τα ρολόγια
Και δε θα βάλουνε τη λογική σατράπη
Έρχονται τόσα λόγια και πάντα τα πνίγω
Μήπως μου πεις πως λέω υπερβολές
Κάνω να μοιάζουν με μικρές βολές
Κι έτσι φαντάζει το πολύ να είναι λίγο
Θα ’ρθει μια μέρα που επιτέλους θα πιστέψεις
Όσες σου ζωγραφίζω λέξεις στο χαρτί
Τα λόγια μου δεν θα μπορείς να λιγοστέψεις
Θα κάνω τότε με τα σύννεφα γιορτή
Απ’ τα τραγούδια μου δε θα νηστέψεις
Και θ’ ανασταίνονται οι πόνοι μου οι φθαρτοί.

ΣΦΙΧΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ

Όλα περνούν τίποτα σταθερό δε μένει
Κι αν είμαστε σ’ άγρια μοίρα εμείς δεμένοι
Σαν ξένοι απ’ την απόσταση, σα ρημαγμένοι
Είμαστε όμως εμείς σφιχτά ερωτευμένοι.
Κι αν είναι ακόμα η θάλασσα για μας θλιμμένη
Πολύς δε θα ’ναι ο καιρός που απομένει
Θα ’ρθει, στ’ ορκίζομαι, η στιγμή που ’ναι κρυμμένη
Να ’μαστε, αγάπη μου, σφιχτά ερωτευμένοι.
Όποιος θα πει τίποτα δεν καταλαβαίνει
Πως είναι αδιέξοδο και πουθενά δε βγαίνει
Δεν αγαπάει, μικρό μου, εκείνος δεν πεθαίνει,
Όπως εγώ κι εσύ, σφιχτά ερωτευμένοι.
Δεν έχει ανάσα την ανάσα να γλυκαίνει
Ξύπνιος τα όνειρα δεν ξέρει ν’ ανασταίνει.
Κι αν πρέπει μόνοι ν’ απομείνουμε χαμένοι
Θα ’μαστε εγώ κι εσύ σφιχτά ερωτευμένοι.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ

Θυμάμαι τα φιλιά που δε μου έδωσες
Τα χάδια που ποτέ δεν έχω πάρει
Ας φίλαγα τα χέρια σου, τις μέδουσες
Μακάρι…
Θυμάμαι το κορμί σου που δεν άγγιξα
Τα μάτια, τους απόκρημνους βυθούς σου
Και τους κλειστούς που μύρισα και άνοιξα
Ανθούς σου…

ΘΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ

Θα βρω μια γλώσσα να μιλάει με σιωπή
Έτσι μπορεί ν’ αντέξω όσα δε μου ’χεις πει
Κι όσα δεν πρόκειται ποτέ να πεις ακόμα.
Θα βρω μια γλώσσα να αντέχει αυτό που ζω
Κι ό,τι κι αν λέει να μη φαίνεται πεζό
Αφού, αγάπη μου, για σένα θα μιλάει.
Θα βρω μια γλώσσα ξεχασμένη από καιρό
Μέσα σε άδολο κι αμόλευτο νερό
Να τραγουδήσω τις πατημασιές που αφήνεις.
Θα βρω μια γλώσσα να αφήσω στους καιρούς
Κι αυτή ν’ απλώνεται σε τόπους ιερούς
Εκεί που ο έρωτας το σπέρμα του θα κρύβει.
Θα βρω μια γλώσσα να μην έχει ηττηθεί
Μια μόνη λέξη να ’χει για να κρατηθεί
Το όνομά σου, όνομά μου που θα γίνει.

ΟΣΟ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

Φτύνω στιχάκια, καταπίνω συλλαβές
Όσο σε σκέφτομαι
Μήπως σου γράψω όσα δεν κατάλαβες
Και πάντα πέφτω με
Μια ορμή.
Μασάω φθόγγους, μέτρα και τριπλές στροφές
Όσο σε σκέφτομαι
Σκαρώνω ρίμες ταιριαστές κι ανάστροφες
Και πάντα πέφτω με
Μια ορμή.
Πίνω φωνήεντα, ομοιοκαταληκτώ
Όσο σε σκέφτομαι
Να τιθασεύσω πάθος ακατάληκτο
Μήπως σε γευτώ με
Το κορμί.

ΑΓΡΙΟ ΜΕΛΙ

Υπάρχει κάπου ένα αμπέλι
Στάζουν οι ρώγες άγριο μέλι
Μέλι απ’ τα χείλη σου.
Κι όποιος να τα φιλήσει θέλει
Πρέπει να φύγει από τα βέλη
Κι απ’ το φυτίλι σου.
Από τα βέλη μην ματώσει
Και απ’ το φυτίλι, μην τον ζώσει
Φωτιά του Απρίλη σου.
Κι αυτός που το ’χει κατορθώσει
Έχει σαν άγαλμα πετρώσει




Γιάννης Ευθυμιάδης / Ένα σχόλειο.
 (από την ανέκδοτη συλλογή «Πάνω στο Σώμα σου»)

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Δεν θέλω να ξεχάσεις ό,τι έζησες
Απ’ ό,τι επέζησες
Αφού αυτό ετοίμασε χρόνια πολλά για μένα
Το θείο δώρο που τώρα φιλώ από σένα
Κι είναι η κάθε μέρα μου πια και μια γέννα
 
Ένας καινούργιος άνθρωπος ξυπνάει
Να σ’ αγαπάει...


Yiannis Efthymiadis

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Σ’ αγαπώ (Μυρτιώτισσα)

Σ’ αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ’ άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου
Τα δυο χέρια μου, να…
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι
Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!
Σ’ αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;