Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί
Α ρε μαμά
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή
Τότε με κράταγες σφιχτά
τώρα κοιτάς από μακριά
Μέσα απ'τα δόντια να μιλάς,
σ'ακούω σαν τώρα
"μη με σκας,δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος,θα το δεις"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά

Ύστερα λόγια στο χαρτί
"συγνώμη,σ'αγαπώ πολύ,είμαι εδώ"
Α ρε μαμά
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή

Τις πόρτες άνοιγες στο φως
να μπει ο ήλιος κι ο Θεός
να μας φυλάει
Α ρε μαμά
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ'τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού
Και όταν γύριζα αργά
"θα σου τα πάρω τα κλειδιά,
θα βρεις τις πόρτες πιά κλειστές,
θα με πεθάνεις,αυτό θες;"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά

Ύστερα λόγια στο χαρτί
"συγνώμη,σ'αγαπώ πολύ,είμαι εδώ"
Α ρε μαμά
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή

Μαμά
Πού πας
Πού πας
Μαμά,μαμά
Πού πας

http://www.youtube.com/watch?v=Rym3GCIlMUA

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Ο έρωτας δεν ήτανε δοσμένος. Χριστόφορος Λιοντάκης

http://www.youtube.com/watch?v=8aIHe1pqu7E
Ζήσαμε σ' ώρες ασχημάτιστες
Δοσμένοι
Άλλοτε
Στη μυσταγωγία των πρωινών ωρών
Κι άλλοτε
...Στην τελετή των διαδοχικών αποκαλύψεων
Με προσωπεία
Πάντα πρόχειρα
Και δάχτυλα καλογυμνασμένα
Έτοιμα γιά κάθε περίσταση
Συνεχίζουν τώρα οι φωνές
Μέσα στο θόρυβο του χρόνου
Στις νύχτες δίχως μέλλον
Το όνειρο δεν μας ανήκει
Ο έρωτας δεν ήτανε δοσμένος
Η τελευταία μάσκα, η μάσκα της ανυπαρξίας
Έγινε ένα με το δέρμα
Μάσκες πέφτουν διαδοχικά
Όταν ακόμα υπήρχε θέση για πολλά
Ο έρωτας δεν ήτανε δοσμένος
Το όνειρο δεν μας ανήκει